ΖΑΚΡΟΣ

Το 1450 π.Χ. μια διαφαινόμενη καταστροφή υποχρέωσε τους κατοίκους της αρχαίας Ζάκρου να εγκαταλείψουν την πόλη, ματαίως ελπίζοντας ότι κάποτε θα επέστρεφαν στα σπίτια και στις ζωές τους. Η ημέρα που βίαια διακόπηκε τότε, συνεχίστηκε μετά από 3.500 χρόνια, όταν ο μεγάλος αρχαιολόγος Νικόλαος Πλάτων και οι συνεργάτες του ανέσκαψαν το μοναδικό ιερό του μινωικού κόσμου που παρέμεινε θαμμένο, και επομένως ασύλητο, όλον αυτό τον καιρό.  Εκεί ταξίδεψε ο σκηνοθέτης Φίλιππος Κουτσαφτής κατά τον Αύγουστο του 1987. Έκτοτε, και μέχρι τον Αύγουστο του 2021, ο Κουτσαφτής και οι συνοδοιπόροι του περιηγήθηκαν στους λαβυρίνθους του χρόνου, εξίσου σε συγχρονία και αρχαιότητα, καταρτίζοντας ένα παλίμψηστο από καθημερινές ιστορίες και ιερές τελετές, από τα σπάνια στιγμιότυπα που καταρτίζουν τη μόνη μας περιουσία, την ανθρώπινη μνήμη. Αυτή η μνήμη, από αρχής έως των εσχάτων, διδάσκει την αγάπη προς τους εχθρούς και αποκαλύπτει το παλίμψηστο της ταινίας Ζάκρος ως την υψηλή και ταπεινότατηεικόνα του αληθινού μας προσώπου, καθώς ανατέλλει μέσα από το πέλαγος, σε μιαν ανατολική εσχατιά του Δυτικού κόσμου.

Γεννήθηκε στη Ζαγορά Βόλου το 1950. Σπούδασε μηχανολόγος και στη συνέχεια κινηματογράφο στην Αθήνα. Εργάστηκε σε πολλές κινηματογραφικές και τηλεοπτικές ταινίες ως Διευθυντής Φωτογραφίας και ως σχεδιαστής φωτισμών σε θεατρικές, μουσικές, και παραστάσεις χορού. Έχει σκηνοθετήσει πολλές ταινίες ντοκιμαντέρ με αρχαιολογική θεματική, καθώς το δημιουργικό του ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα ζητήματα του χώρου, του χρόνου, της μνήμης και της ιστορίας.