H ιστορία τριών δεκαεφτά χρονών κοριτσιών σε μια γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας, ενώ διανύουν τη δύσκολη περίοδο της μετάβασης στην ενηλικίωση και την απομόνωση της καραντίνας. Η Χριστίνα, η Νεφέλη και η Βέρα, βιωνουν σεξισμό, ονειρεύονται την ανεξαρτησία τους και προσπαθούν να μάθουν να αγαπούν τον εαυτό τους. Έχοντας κολλημένα τα πρόσωπά τους σε μια οθόνη, βρίσκουν καταφύγιο η μία στην άλλη και περιμένουν να τελειώσουν το σχολείο.
Βάνια Τέρνερ
Είμαι διευθύντρια φωτογραφίας, μοντέζ και σκηνοθέτης. Η δουλειά μου έχει δημοσιευτεί σε διάφορα διεθνή μέσα, όπως την εφημερίδα Guardian και το TIME Magazine. Σπούδασα Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Warwick και Πολιτική Θεωρία στο LSE.
Μαρία Σιδηροπούλου
Εργάστηκα ως δημοσιογράφος σε ερευνητικές εκπομπές από το 2014 και ως παραγωγός σειρών ντοκιμαντέρ για το ARTE, VICE. Το 2019, το ντοκιμαντέρ «Μέσα μου βλέπω μονάχα θάλασσα» που συνσκηνοθέτησα, συμμετείχε στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας.