Ένας άνθρωπος με τεράστιο ταλέντο στα χέρια του. Ένας ζωγράφος που ποτέ δεν σταμάτησε να μελετά την ιστορία. Του απαρνήθηκαν το διδακτορικό του με θέμα τον εμφύλιο πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία πριν δεκαετίες στη Βρετανία, επειδή δεν απάλειψε κεφάλαια από το έργο του. Δεν είχε ενημερωθεί για την παραγωγή του ντοκιμαντέρ, παρά για δύο συνεντεύξεις. Η μία με τον ίδιο μοναχά και η έτερη με τον μέντορά του, Μίλε Μπγελάγιατς, επικεφαλής του Ινστιτούτου για την Σύγχρονη Ιστορία της Σερβίας. Ανάμεσα στις συνεντεύξεις παρεμβάλλονται video art με τη Νάνση Διομανταράκη να ενσαρκώνει την «Τέχνη» και τον Αντώνη Βασιλάκη, τον Νίκο Γλυνιά.
Καθημερινά καταγράφει με βιωματικό τρόπο, ιστορίες που έχουν κάτι παραπάνω να πουν, μέσα από την καθημερινήάσκηση της δημοσιογραφίας, αλλά μη μένοντας στο αποστειρωμένο επίπεδο και δίνοντας προοπτική. Πολύγλωσσος, ξεκινά διδακτορικό στην οπτική ανθρωπολογία. Ζει για τη στιγμή που μια ιδέα-έμπνευση-σύνθεση πραγμάτων, μπορεί να δώσει ζωή σε μια ευρύτερη ιστορία. Εξάλλου... «Η ζωή ξεπερνά τη φαντασία, χωρίς πρόσθετο τεχνητό σενάριο!».